Dieng Plateau

Jaja daar ben ik weer!

Het is alweer bijna een week geleden dat ik mijn vorige verhaal geschreven heb, en het lijkt echt nog geen 3 dagen geleden.
Het gaat de laatste weken ook allemaal zo snel hier!
Maar dat komt misschien ook omdat we steeds zulke drukke weken hebben!

Net als afgelopen week:

Maandag zijn we naar de stichting gegaan waar we ons opgehaalde geld aan willen schenken.
De stichting heet Yayasan Sayap Ibu en betekent Moeder's vleugel.
Deze stichting zet zich in voor vondelingen en anderzins verstoten kinderen, tot de leeftijd van 5 jaar.
De stichting poogt deze kinderen nieuwe kansen te bieden tot een mooie toekomst.
Het liefst proberen zij dit in het eigen gezin te realiseren, maar als dit onmogelijk is wordt er bemiddeld in adoptie.
Deze stichting is opgesplits in twee vestingen.
In de ene vestiging zitten kinderen die verstandelijk en/of lichamelijk gehandicapt zijn. Hier wordt o.a. fysiotherapie gegeven. Ook zorgen de mensen van deze stichting dat de kinderen die in dit deel van de stichting zitten geopereerd worden, om een 'normaal' uiterlijk te krijgen!
In de andere vestiging zitten kinderen zonder handicap.

We kwamen binnen in deze stichting en werden opgevangen door een vrouw die vloeiend Nederlands sprak.
Deze vrouw was 77 en was nog steeds actief binnen deze stichting. Je kon aan haar manier van praten horen dat dit werk haar voldoening geeft. Werkelijk prachtig.

We gaan er binnenkort nog een keertje terug om het geld te doneren. Ik denk dat het een geweldige stichting is om aan te geven, en dat ze er heel blij mee zullen zijn!
Ook hier hebben we trouwens mega schattige babytjes gezien!
Dan ga je je toch echt afvragen hoe iemand zon lief kind in godsnaam af kan staan!
En niet kan willen..
Bekijk de foto's maar eens!

Woensdag hadden we een vergadering met de leerkrachten over actief leren, en differentiatie.
Het was werkelijk de saaiste vergadering die we ooit gehad hebben!
En deze duurde maar liefst 2 uur!
En John, de man die als God beschouwt wordt op deze school werkte me echt op mijn zenuwen.
Deze man helpt de school tot een nieuw concept te komen. Namelijk actief leren en gedifferentieerd werken.
De leerkrachten werken met zijn model en om de 2 weken hebben ze een vergadering over hoe het gaat.
Nou, nu moesten de leerkrachten dus om beurten vertellen wat er goed ging, wat er slecht ging en of er vragen waren.
Lerares van groep 3 had een vraag, of ja een probleem.
Het schema dat John had gemaakt bestaat uit twee weken, maar ze heeft met haar thema's in deze klas daar niet genoeg aan. Wat nu?

John keek haar echt aan alsof ze Arabisch zat te praten. Wat het in principe ook was, want ik versta ook geen zak van dat Indonesische gebrabbel, maar het was al vertaald door onze goede vriend Samuel.
Dus het was even een figure of speach.

Maar John had hier dus serieus geen antwoord op, hij zat daar:
Tsjaa, tsjaa!
En deze man moet dan die school helpen.
Naja, nu zul je denken pff waar gaat dit over, maar serieus volgens mij weet die man zelf niet eens waar die het de helft van de tijd over heeft.
Maar goed.

De vergadering was dus mega saai. Volgende ding van deze week!

Donderdag:
We gingen lekker uit eten met 2 leraressen, Samuel en zijn vrouw.
Samuel is het hoofd van de stichting waar de school onderdeel van is, en is een zeer goede hulp op deze school.
Het is een hele vriendelijke man, en het was dan ook erg gezellig.
Tijdens het eten vroeg Samuel aan ons of we van Spa's houden.
Naja dat klonk als muziek in mijn oren.. Bijna beter zelfs dan R&B! :)

Spa, als in beautysalon, als in massage, als in verwend worden, als in gezichtsbehandelingen, als in pedicure, als in manicure, als in mensen die aan je lichaam frutten en je proberen mooi te maken!
Snap je het idee een beetje?
Dus mijn antwoord daarop was:
VOOR!

Nou, dat was dus geregeld!
Woensdagmiddag worden we opgehaald om vervolgens heerlijk verwend te worden!
Jaja, je leest het goed, woensdagmiddag!
VALENTIJNSDAG!
Ik denk dat ik wel weet wie valentijnsdag op een heerlijke manier door gaat brengen, ook al ben ik degene zonder vriendje.

Oja, dat herinnert me:
Jongens, als jullie een kaartje naar me willen sturen, laat je niet tegenhouden door het feit dat ik 100000en km verder zit.
Mijn moeder maakt de kaartjes vast wel open, om vervolgens aan mij door te geven wie er allemaal naar me smachten!
;)

Vrijdag ochtend waren Jenny en ik uitgenodigd om met de kleutergroepen mee te gaan zwemmen.
Dat was werkelijk geweldig. Dit was de eerste keer dat deze kinderen gingen zwemmen.
We gingen naar het zwembad in 2 schoolbussen. Echt van die Amerikaanse schoolbussen. Geweldig!
Die kinderen hadden er allemaal erg veel zin in. Het was een klein half uurtje rijden tot we arriveerden bij een prachtig zwembad.
Glijbanen, verschillende baden, balletjes in het water, fonteintjes, noem het maar op en ze hadden het!
Die kinderen meteen vlug omkleden ok vervolgens het water in te gaan!
Omdat het een openbaar zwembad was, mochten Jenny en ik geen bikini aan.
We moesten een broek en een shirt aan.
Ik dacht dat dat al erg was..
Maar er waren meerdere scholen die hetzelfde prachtidee hadden om te gaan zwemmen, en ik kon wel raden dat het Moslimscholen waren!
Kinderen moesten namelijk zwemmen in een Burka. Serieus..
Belachelijk!

Maar goed, we hebben ook nog zwemles gegeven aan een leerkracht. Op de hele school zijn er namelijk maar 2 of 3 leerkrachten die kunnen zwemmen!
:S Mega weird!
Je zou denken dat iedereen in dit mega hete land van zwemmen houdt en het dan ook kan. Maar dat is dus niet het geval.
We begonnen met haar in het poeliebadje.. Diepte: 10 cm!
We leerden haar de bewegingen van het zwemmen! Eerst de armen, toen de benen!
Vervolgens tegelijk.
Nou, toen kwam het! We gingen een dieper bad in. Wel een bad waar ze kon staan, anders durfde ze het niet!
Ze stond in het water, en wilde beginnen!
Het leek serieus een verzopen kat!
Spartelen, en spartelen. En ze bleef maar met haar hoofd onder water. Ze was serieus zowat aan het verdrinken, terwijl ze er gewoon kon staan!
Na nog 5 minuten geoefend te hebben, hadden we de hoop maar op gegeven!

Het was echt een hele leuke dag, vooral om met die kinderen lekker gek te doen in dat water. Om samen met ze van de glijbaan te gaan! :D

Vrijdagavond hadden we weer een parents meeting.
Voor de Elementery school!
Dit keer hadden we wederom een goede powerpoint presentatie, die Babette op zich had genomen.
En hadden we allemaal stukjes gefilmd in onze lessen, om actief leren te kunnen vertonen.
Deze meeting begon een beetje hetzelfde als de vorige, die van de kleuters.
Namelijk om half 7 met wel 15 mensen, als de starttijd eigenlijk 6 uur is.
Maar dat wilde de pret niet drukken!
We zijn gewoon begonnen, en naarmate de tijd vorderde, groeide ook het aantal mensen.
Het was een erg leuke meeting.
En de filmpjes die we lieten zien waren ook erg leuk! De ouders deelden die mening!
Ook Samuel was erg enthousiast. Hij kwam na de presentatie naar ons toe en zei dat hij het heel erg goed vond en het Indonesische woord spel erg leuk vond!
Dat spel spelen Jenny en ik op het eind van de les met de kinderen als ze goed gewerkt hebben.
We laten de kinderen dan een Indonesisch woord op het bord schrijven. Dan proberen wij het eerst fatsoenlijk onze strot uit te krijgen om vervolgens door middel van vragen stellen, achter de betekenis te komen.
We stellen vragen als:
Can you eat it?
Can you wear it?

De kinderen denken dat het spel in hun eigen taal is, maar in feite zijn ze constant bezig met naar Engels te luisteren, en in het Engels te antwoorden!

De kinderen vinden het spel erg leuk, en wij ook.
Want vaak hebben we echt geen idee wat het woord betekend en raden we echt de gekste dingen!
Win- win situatie dus! :D

Vandaag zijn we naar Dieng Plateau geweest.
Dat was 3 uur rijden hier vandaan.
Omdat het daar meestal veel regent en een stuk kouder is dan hier leek het de leraren slim vroeg te vertrekken.
En wel om 6 uur 's ochtends.
Dat betekent 5 uur de wekker, voor mij iig!
Want ik heb een hekel aan haasten, en wil even lekker ontbijten 's ochtends. Het blijf immers de belangrijkste maaltijd van de dag!

Nou om half 7 waren de leraren gearriveerd, en om 7 uur waren we goed en wel op weg naar Dieng, want ze waren nog wat dingen vergeten op school die we nog op moesten pikken!

Eenmaal aangekomen op Dieng was ik meteen vergeten dat ik om 5 uur was opgestaan, en dat we 3 uur in de auto hadden gezeten!
Werkelijk prachtig!
We zaten op 2000 meter hoogte en dat was te zien. Wat een bergen, wat een uitzicht!
Dieng plateau is ontstaan door een vulkaan uitbarsting.
Door die uitbarsting zijn er verschillende lagen en bergen ontstaan, met allemaal verschillende kraters erin.
Het hele gebied is dan ook mega vruchtbaar, en er zijn minimaal 5 kraters die ook actief zijn.
We hebben er 1 van bezocht. Deze was erg mooi! Er was ook een warm water 'meertje' dat aan het koken was door de magma onder de grond.

Een van de kraters op Dieng is in 1979 nog uitgebarst. Dat kwam door een aardbeving. Dit had grote gevolgen. Omdat onder de grond en dus in de kraters erg veel CO2 zit zijn er 149 mensen gestorven.
Dit was de laatse echte uitbarsting, maar alle kraters zijn dus nog steed actief.

Voordat we de krater gezien hadden zijn we UITERAARD eerst een tempel gaan bekijken!
Naja, ik heb het wel vort een beetje gehad met de tempels dus vandaar dat ik er erg kort over ben!

Nadat we de krater bezocht hadden zijn we een film gaan bekijken over de geschiedenis van Dieng Plateau. Erg interessant!

Vervolgens hebben we een wandeling gemaakt door het prachtige gebied op Dieng. We kwamen bij een meertje en een bosgebied met rotsen e.d.
Echt heel mooi!

Ook hebben we nog een warmwater bron bezocht.

Het was echt een hele mooie dag!
Ook omdat het weer lekker koel was. Ideaal voor een uitstapje!
Alleen de terugreis was echt een ramp!
Het regende mega hard, en onze chauffeur neemt het niet zo nauw. Hij haalt in op plaatsen waar je niet eens kan zien of er een tegenligger aan komt. Hij rijdt met 70 km/ uur door de bergen, waar dus modder ligt vanwege de zware regenval.
Hij toetert op de 5 seconden, en zorgt ervoor dat je mega misselijk wordt in de auto!
En daar bovenop kwam ook nog eens dat mijn linker bil het na 1,5 uur opgegeven had, en besloot dat hij even wilden proberen hoe het is om verlamd te zijn!
Naja, geen pretje dus!

Maar dat was deze trip meer dan waard :D

Verder hebben we deze week bekeken waar we precies heen gaan na onze stage hier!
Het is immers nog maar 2 weken!
De tijd vliegt, vinden jullie dat daar ook?

We hebben besloten dat we Bali en Lombok, twee aan twee zullen afleggen!
Dat leek ons allemaal een beter plan!

Jenny en ik hebben al helemaal de route bepaald, welke steden we echt willen zien EN op welke stranden we het best een bruin kleurtje op kunnen doen!
Ik kan dan ook niet in woorden beschrijven hoeveel zin ik daarin heb!
We zullen 12 dagen op Bali blijven en 10 dagen op Lombok, om vervolgens weer terug naar huis te komen..
Als ik nu kijk dat het nog 6 weken duurt voor ik in NL ben lijkt dat best lang.. maar ik weet zeker dat die 6 weken om zijn voor ik er erg in heb!

Oh trouwens voor ik het vergeet:
Ik heb mijn droomhuis gevonden!! Serieus hier wil ik later echt geen wonen!
Bekijk de foto's maar eens!
Er zitten foto's bij van het bidden op de maandagochtend, foto's van het zwemmen, van de stichting en van het uitstapje van vandaag!

Dan is dit verhaal nu ten einde.
Heb het vrij kort gehouden, al zeg ik het zelf! :D

Tot de volgende keer,

Kusje